Η ΕΡΤopen είναι εδώ!
Συνεχίζουμε στους 106,7 στα FM στην Αττική.
Καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της www.ertopen.com.
Επίσης, το πρόγραμμά μας αναμεταδίδεται και από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 με το παρακάτω *Εβδομαδιαίο πρόγραμμα:



Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Δευτέρας

08.00-09.00  Σύνδεση με Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας Δημ. Μπατσακούτσας
09.00-11.00  Τάσος Μενεμενόγλου ενημερωτική εκπομπή
11.00-12.00  Γιώργος Φιλιππάκης εκπομπή ποικίλης ύλης
12.00-13.00  Ενημερωτική Εκπομπή
13.00-14.00  Εκπομπή του ΕΠΑΜ
14:00-15:00  Γιάννης Σχίζας κοινωνικοπολιτική εκπομπή
15.00-16.00  Κ. Μακρίδης Αθλητική εκπομπή
16.00-17.00  Άννα Ματθαίου Πολιτιστική εκπομπή
17.00-18.00  Εκπομπή του Σπάρτακος / Ρουβίκωνα εναλλάξ ανα 15/θήμερο
18:00-20:00  Θέλμα Καραγιάννη Πολιτιστική εκπομπή
20.00-21.00  Νίκος Αξαρλής Ριζοσπαστική πολ. ανάλυση
21.00-22.00  Εκπομπή της ΚΕΕΡΦΑ – Κυριάκος Μπάνος
22.00-24.00  Νίκος Παναγιωτάρας –Πολιτιστική/ Μάνθος Γιουρτζόγλου Τζαζ εναλλάξανα 15/θήμερο
24.00-05.00  Μιχάλης Πολυχρόνης - "NAMASTe" εναλλακτική μουσική σκηνή
05.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Τρίτη

08.00-09.00  Δημήτρης Παναγούλης - πολιτική εκπομπή
09.00-10.00  Ηρακλής Κακαβάνης -"Ατέχνως" κοινωνικοπολιτική εκπομπή
10.00-12.00  Θοδωρής Σαραντής - ”Σόλωνος και Μασσαλίας”
12.00-13.00  Ενημερωτική Εκπομπή
13.00-14.00  Γιώργος Σαράφης - πολιτική εκπομπή
14:00-15:00  Νίκος Κλέτσας - Ραδιοεφημερίδα ποικίλης ύλης
15.00-16.00  Αναστάσης Καραμουσαδάκης - Αθλητική εκπομπή
16.00-17.00  Λένα Καφαράκη - μουσική εκπομπή
17.00-18.00  George Ace -“ΑπROCKάλυπτα” εκπομπή Hard και Heavy Rock
18:00-19:00  Σπύρος Κρητικός εκπομπή με Ιταλική Μουσική
19.00-20.00  Φεβρωνία Ρεβύνθη – Ελληνική παραδοσιακή μουσική
20.00-21.00  Μαρία Κωνσταντοπούλου – πολιτιστική εκπομπή
21.00-22.00  Νίκος Πελεκούδας - πολιτική εκπομπή
22.00-23.00  Γιώργος Μουργής κοινωνικοπολιτική εκπομπή
23.00-02.00  Κώστας Κυριακάκης - “Metalzone”εκπομπή Heavy Metal
02.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Τετάρτη

08.00-09.00 Σύνδεση με Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας Δημ. Μπατσακούτσας
09.00-11.00 Τάσος Μενεμενόγλου ενημερωτική εκπομπή
11.00-12.00 Γιώργος Φιλιππάκης εκπομπή ποικίλης ύλης
12.00-13.00 Ενημερωτική Εκπομπή
13.00-14.00 Γιώργος Κόκκας “Εθνοσυνέλευση Τώρα” πολιτική εκπομπή
14:00-16:00 Γιώργος Καντζιλιέρης “Φύρδην Μίγδην” εκπομπή ποικίλης ύλης
16.00-18.00 Μουσική Εκπομπή
18:00-19:00 Νίκος Ξηρουδάκης/ Δημήτρης Σταμούλης Ράδιο Παντιέρα κοινωνικοπολιτική
19.00-20.00 Φεβρωνία Ρεβύνθη – Ελληνική παραδοσιακή μουσική
20.00-22.00 ΕυαΜαυρογένη εκπομπή ποικίλης ύλης
22.00-23.00 Θανάσης Γούναρης-Μάρκος Παπαϊωάννου Σατιρική Πολιτική Εκπομπή
23.00-01.00 ΣάκηςΦράγκος - Φραγκίσκος Σαμοΐλης ROCK HARD GREECE
01.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές


Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Πέμπτη

08.00-09.00  Δημήτρης Παναγούλης - πολιτική εκπομπή
09.00-10.00  Κυριάκος Κυριακόπουλος - πολιτική εκπομπή
10.00-12.00  Θοδωρής Σαραντής - ”Σόλωνος και Μασσαλίας”
12.00-13.00  Γιάννης Κανελάκης - εκπομπή ποικίλης ύλης
13.00-14.00  Δημήτρης Παπαχρήστος – πολιτική εκπομπή
14:00-15:00  Νίκος Κλέτσας - Ραδιοεφημερίδα ποικίλης ύλης
15.00-16.00  Βιργινία Ξενικάκη - Ιβάν Σουρίνα “Άνθρωπος Ζώα Περιβάλλον”
16.00-18.00  Μιχάλης Πολυχρόνης ''Καραβάνι των Ήχων”
18:00-20:00  Αρχοντούλα Πέτρου – πολιτιστική εκπομπή
20.00-21.00  Μαρία Κωνσταντοπούλου – πολιτιστική εκπομπή
21.00-22.00  Τάσος Τσιμπουκίδης ειδήσεις από όλο τον κόσμο
22.00-24.00  Σταύρος Σταυρόπουλος -εκπομπή λόγου και τέχνης
24.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές


Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Παρασκευή

08.00-09.00  Σύνδεση με Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας Δημ. Μπατσακούτσας
09.00-10.00  Π.Πενταρίτσας-Α.Αναγνωστοπούλου “Aυτάρκεια" (ΗΧ) εναλλακτική εκπομπή
10.00-11.00  Ενημερωτική Εκπομπή
11.00-12.00  Γιώργος Φιλιππάκης εκπομπή ποικίλης ύλης
12.00-13.00  Ελένη Ανδριανού κοινωνικο/πολιτική εκπομπή
13.00-14.00  Μιχάλης Μεσσήνης/Μαρίνα Παπαδημητρίου πολιτική εκπομπή εναλλάξ ανα 15/θήμερο
14:00-15:00  Αποστόλης Στασινόπουλος-Παναγιώτης Μπλέτσας "Βαβυλωνία" κοινωνικοπολιτική
15.00-16.00  Αντώνης Αντωνόπουλος Αθλητικά
16.00-17.00  Γιώργος Καβαδίας εκπομπή εκπαιδευτική
17.00-18.00  Δημήτρης Τσαλαπάτης πολιτική εκπομπή
18:00-19:00  Ευα Μαυρογένη εκπομπή ποικίλης ύλης
19.00-20.00  Περικλής Δανοπουλος- Θοδωρής Μεχλιτζόγλου κοινωνικοπολιτική
20.00-22.00  Χρύσα Κουσελά εκπομπή ποικίλης ύλης
22.00-23.00  Θανάσης Μουρίκης εκπομπή μοτοσυκλέτας
23.00-24.00  Μαρία Παπαγεωργίου – Ανδρέας Στασινόπουλος πολιτική εκπομπή
24.00-10.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές


Ραδιοφωνικό πρόγραμμα Σάββατο


10.00-12.00  Ενημερωτικές εκπομπές
12.00-13.00  Γιώργης Χρήστου κοινωνικοπολιτική εκπομπή
13.00-14.00  Κώστας Κουτσογιάννης πολιτική εκπομπή
14:00-15:00  Γιώργος Καπράνος εκπομπή λόγου και τέχνης
15.00-17.00  Ανδρέας Παγανόπουλος - Αθλητική Ραδιοεφημερίδα
17.00-19:00  Σπύρος Αραβανής “Ποιείν Ράδιο
19.00-21.00  Δημήτρης και Ορέστης Σταυρόπουλος“Aνθρακωρύχοι” νεανική κοιν/πολιτική
21.00-22.00  Θαλασσινή Βοσταντζόγλου-Σταυρούλα Ζάμπρανεανική πολιτιστική εκπομπή
22.00-24.00  Γιάννης Μποσταντζόγλου  εκπομπή ποικίλης ύλης
24.00-02.00 “ERTopen Στάση” Ανασκόπηση της εβδομάδας & Ελληνική λαική μουσική
02.00-09.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές




Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα Κυριακή

09.00-10.00 Κυριακή Μακριδάκη εκπομπή Κλασικής μουσικής
10.00-11.00 Ηρακλής Κακαβάνης
11.00-12.00 Νίκος Τζαβάρας εκπομπή για τα ΑμεΑ
12.00-14.00 Νίκος Σίμος “Αναστοχασμοί”
14:00-15:00 Μουσική εκπομπή
15.00-16.00 Rock Overdose εκπομπή ROCK / METAL
16.00-18.00 Rock εκπομπή
18:00-20:00 Κώστας Μότσης Αθλητική εκπομπή
20.00-22.00 Δημήτρης Στρουσόπουλος Rock εκπομπή
22.00-24.00 “Mουσικές Aναμνήσεις”-  Ελληνική λαική μουσική
24.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



*Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα είναι ενδεικτικό και ενδέχεται να μεταβληθεί


Η ΕΡΤopen ανοιχτή ως παράθυρο στην κοινωνία !
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Στάσεις εργασίας και παραστάσεις διαμαρτυρίας σε ΓΣΕΕ και ΣΕΒ τη Δευτέρα 27 και την Τρίτη 28 Μάρτη αντίστοιχα, στη 1.45 μ.μ. και τις δύο μέρες, θα πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι του ΕΛΙΝΥΑΕ.

Διαμαρτύρονται γιατί παραμένουν τουλάχιστον 4 μήνες απλήρωτοι, ενώ συνεχίζεται η απαξίωση του Ινστιτούτου.

Τη στήριξή του στους εργαζόμενους του ΕΛΙΝΥΑΕ που κινητοποιούνται με στάσεις εργασίας στις 27 και 28 Μάρτη, διεκδικώντας την εξόφληση των δεδουλευμένων τους και την προστασία των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο, εκφράζει το ΠΑΜΕ.

Στην ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Οι εργαζόμενοι του ΕΛΙΝΥΑΕ παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες χωρίς η διοίκηση ή οι ιδρυτικοί φορείς του Ινστιτούτου (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ) να δεσμεύονται για τη λύση του προβλήματος. Μεγάλες ευθύνες φέρει και η κυβέρνηση που έχει μπλοκάρει τη χρηματοδότηση του Ινστιτούτου μέσω ΟΑΕΔ.

Η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων (ΥΑΕ) μέσα στους χώρους δουλειάς υπονομεύεται από το αδιάκοπο κυνήγι της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των εργοδοτών. Οι επαγγελματικές ασθένειες και τα εργατικά ατυχήματα θερίζουν. Οι οργανώσεις της μεγαλοεργοδοσίας ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ όχι μόνο δεν διασφαλίζουν, αλλά καθημερινά θέτουν υπό αίρεση την ΥΑΕ ως σύγχρονη ανάγκη και δικαίωμα των εργαζομένων. Το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ που είναι πλήρως ενσωματωμένη στους στρατηγικούς στόχους των μεγαλοεπιχειρηματιών για "ανάπτυξη".

Όσο, λοιπόν, "ο λύκος φυλάει τα πρόβατα", δεν διασφαλίζεται ούτε ο ουσιαστικός ρόλος του ΕΛΙΝΥΑΕ για την προστασία των εργαζομένων από τον επαγγελματικό κίνδυνο, ούτε τα δικαιώματα των εργαζόμενων σε αυτό.

Ο αγώνας των εργαζόμενων του ΕΛΙΝΥΑΕ για την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων τους πρέπει να δεθεί με τον αγώνα όλων των εργαζόμενων για την εξασφάλιση ασφαλών συνθηκών εργασίας, για την προστασία της ΥΑΕ μέσα στους χώρους δουλειάς και για το σύνολο των αναγκών των εργαζομένων, με μέτωπο απέναντι σε εργοδοσία - κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ, που επιδεινώνουν τους όρους υγείας και ασφάλειας στην εργασία, χτυπούν εργασιακά - ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, καθώς και απέναντι στο συνδικαλισμό της ενσωμάτωσης που τους σιγοντάρει».




πηγή 902.gr

Η ‘’Εξακρίβωση’’ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κείμενο.Ένα γνήσιο ψυχολογικό θρίλερ χωρίς χρόνο, χωρίς χώρο, χωρίς την αίσθηση της πραγματικότητας.

Όμως η μεγάλη πρόκληση είναι η διαφοροποίηση του.Αυτή η διαφοροποίηση έρχεται ομαλά μέσω της εξέλιξης του έργου όπου ξαφνικά, ο θεατής αδυνατεί να καταλάβει (ή να μαντέψει) την συνέχεια μιας αρχικά φαινομενικά απλής ιστορίας.

Οι ίδιοι οι χαρακτήρες μας οδηγούν σε αυτό το αρχικό συμπέρασμα,ότι δηλαδή πρόκειται για μια απλή παρεξήγηση και ότι σύντομα όλα θα επανέλθουν στον δρόμο τους.Φυσικά η πραγματικότητα είναι διαφορετική από εκείνη που βιώνουν.



Συντελεστές παράστασης…

Κείμενο… Μάρκος Στεφάνου, Γιώργος Δουργούτης

Σκηνοθεσία… Γιώργος Δουργούτης

Καλλιτεχνική επιμέλεια… Ανθή Πετρουλάκη

Μουσική… Βασίλης Τσεντούρος

Σκηνικά,κοστούμια… Ανθή Πετρουλάκη

Φωτογραφίες,video… Δημήτρης Καραντινόπουλος

Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί… Αντώνης Ξένος, Άκης Σιδέρης, Μάρκος Στεφάνου, Λευτέρης Τσάτσης





Υπόθεση…

Ένας διάσημος συγγραφέας, μεταφέρεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για μια τυπική διαδικασία, όπως είναι η εξακρίβωση στοιχείων.Ο άνδρας παρόλο που βρίσκεται χωρίς ταυτότητα και σε κακή σωματική και ψυχολογική κατάσταση, καταφέρνει να αποδείξει την ταυτότητα του. Και ενώ βρίσκεται ένα βήμα πριν την απελευθέρωση ένα νέο στοιχείο τον καθιστά βασικό ύποπτο σε μια υπόθεση ανεξιχνίαστης δολοφονίας.



Είσοδος: 12 ευρώ

Άνεργοι – Φοιτητές: 8 ευρώ





Θέατρο: Από Κοινού θέατρο, Ευπατριδών 4, Γκάζι

Ημερομηνία: Από τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017
Και κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.

Πληροφορίες: Τηλ.: 210 6196323 και 6945833669
email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Απέχουμε-Απεργούμε από την «αξιολόγηση» υπαλλήλων / Συλλογικά και μαζικά να αντισταθούμε στη διάλυση του Δημοσίου

Η μνημονιακή πειθαρχία όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια επιτάχυνε τις ακραίες νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» που ξεκίνησαν πριν από 25 χρόνια, και με άλλοθι την κρίση θέλουν να ολοκληρώσουν ένα σχέδιο που προβλέπει εργασιακές σχέσεις – λάστιχο, δουλειά χωρίς δικαιώματα και κράτος χωρίς κοινωνικές παροχές προς τους πολίτες, παρά μόνο προνοιακές για επιβίωση.

Στο Δημόσιο, ήδη, από το 2000, με τη θεωρία περί ευέλικτου και επιτελικού κράτους, εκχωρήθηκαν πολλές αρμοδιότητες σε εργολάβους και ιδιώτες, υποβαθμίστηκαν οι κοινωνικές υπηρεσίες και όλες οι τεχνικές και άλλες υπηρεσίες που σχετίζονται με την συντήρηση και την ανάπτυξη των υποδομών των πόλεων και ιδιωτικοποιήθηκαν όσες ήταν κερδοφόρες και υπήρχε ενδιαφέρον από τους ιδιώτες.

Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις πολιτικές όλων των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου, ψηφίζει και υλοποιεί το «πακέτο» που αφορά στην οργάνωση και στη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Και μάλιστα, αν κρίνουμε από αυτά που γράφονται στις εγκυκλίους που εκδίδει το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης, βιάζεται ιδιαίτερα!

Μαζί με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων δομών, τους μειωμένους προϋπολογισμούς για την λειτουργία του δημοσίου και την διατήρηση του παγώματος των προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, έχει νομοθετήσει για τη «στοχοθεσία», την «κινητικότητα», την «αξιολόγηση» δομών και προσωπικού έχοντας ως στόχο τη δημιουργία και τη λειτουργία ενός κράτους καθαρά επιτελικού και νεοφιλελεύθερου, με ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες, ελαστικές σχέσεις εργασίας, μακριά από τις ανάγκες και των εργαζόμενων στο δημόσιο αλλά και των πολιτών.

Κορωνίδα όλων αυτών αποτελεί ο νόμος 4369/2016 για την «αξιολόγηση», ένας νόμος «αντιγραφή» του προηγούμενου του Μητσοτάκη, που οι αγώνες των εργαζόμενων κατήργησαν στην πράξη το καλοκαίρι του 2014. Ένας νόμος, που στην ουσία του υλοποιεί τις συμφωνημένες με την τρόικα πολιτικές για το δημόσιο από το 2012. Ένας νόμος, που πρέπει να καταργηθεί στην πράξη, για μια ακόμη φορά.

Η απεργία – αποχή από τις διαδικασίες «αξιολόγησης», που πρότεινε το ΜΕτωπο Ταξικής Ανατροπής (META) κι αποφάσισε η ΑΔΕΔΥ χρειάζεται να απλωθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, να οργανωθεί από τα συλλογικά όργανα (πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες), να τονωθεί η αυτοπεποίθηση των συναδέλφων/-ισσών και να ενισχυθεί το αγωνιστικό τους φρόνημα, με συνελεύσεις, εξορμήσεις και περιοδείες παντού.

Ως ΜΕΤΑ, καλώντας και τις υπόλοιπες αριστερές, ριζοσπαστικές, αγωνιστικές παρατάξεις, θα πρωτοστατήσουμε σε αυτόν τον αγώνα.

Όχι μόνο για να προστατευθούν οι εργαζόμενοι του Δημοσίου, αλλά για να ωφεληθεί το σύνολο του κόσμου της δουλειάς και να μη δημιουργηθεί το «επιτελικό – ευέλικτο δημόσιο» των…ιδιωτών, με τις πανάκριβες και ανεξέλεγκτες υπηρεσίες, που δε διασφαλίζουν ποιότητα και ασφάλεια στις όποιες παροχές ή προϊόντα, παρά μόνο κέρδη για τους ίδιους.

Οι μύθοι και οι απάτες που συνοδεύουν την «αξιολόγηση» χρήζουν αποκάλυψης

α)Η συνολική στοχοθεσία της υπηρεσίας (και κατ’ επέκταση και η ατομική στοχοθεσία) καθορίζεται από τα πάνω, από τον υπουργό ή το όργανο διοίκησης κάθε φορέα. Οι στόχοι δηλαδή για τους οποίους θα βαθμολογηθεί ο υπάλληλος είναι καθορισμένοι, υποχρεωτικοί και άρρηκτα συνδεδεμένοι με την εφαρμογή της μνημονιακής – νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής. Στο περιβάλλον του υποστελεχωμένου και υποχρηματοδοτημένου δημόσιου τομέα, αρκετοί από τους στόχους πιθανότατα είτε να μην είναι εφικτοί είτε να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Για παράδειγμα, στην υγεία, στόχος θα είναι η μικρότερη παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο, με σκοπό την περικοπή της δαπάνης, τη λειτουργία του νοσοκομείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, κι όχι την καλύτερη παροχή υπηρεσίας στον πολίτη. Με αυτόν τον τρόπο, δημόσιες δομές θα αξιολογούνται αρνητικά, θα οδηγούνται σε περαιτέρω συρρίκνωση και κατάργηση. Παράλληλα, ο εργαζόμενος θα χρεώνεται ο ίδιος την αρνητική αξιολόγηση της επίτευξης της συνολικής στοχοθεσίας και θα τον συνοδεύει σε όλο τον εργασιακό του βίο.

β)Οι πολυδιαφημιζόμενες Ολομέλειες των Διευθύνσεων και των Τμημάτων δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο. Στο τέλους του έτους, μάλιστα, καλούνται να εγκρίνουν την έκθεση αξιολόγησης (βάσει της στοχοθεσίας) του έργου που παρήγαγαν την οποία συντάσσει ο προϊστάμενος. Η δε επίφαση της δημοκρατίας με την αξιολόγηση των προϊσταμένων από τους υφιστάμενους με ανώνυμο ερωτηματολόγιο είναι ουτοπία, καθώς οι καθημερινές σχέσεις θα αποκαλύπτουν πώς αξιολόγησε καθένας τον προϊστάμενό του, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την καχυποψία, τη συναλλαγή και το αντισυναδελφικό κλίμα.

γ)Τα κριτήρια της αξιολόγησης των εργαζομένων είναι σκόπιμα αόριστα και υποκειμενικά όπως «η αφοσίωση», η «επίδειξη ενδιαφέροντος», η «πρωτοβουλία», οι «καινοτομίες» κ.ά. Αλήθεια, πόσο «καινοτόμος» μπορεί να είναι ή πόσο μπορεί να «αναπτύξει τις δεξιότητες» του ο εργαζόμενος, όταν π.χ. ο μισός εξοπλισμός του εργαστηρίου του είναι χαλασμένος κι ο άλλος μισός υπολειτουργεί ή όταν μία νοσηλεύτρια έχει στην ευθύνη της 40-50 ασθενείς; Παράλληλα οι εργαζόμενοι καλούνται να αξιολογηθούν για την «ικανατότητα άσκησης πολλαπλών καθηκόντων». Με την εισαγωγή αυτού του κριτηρίου, νόμιμα πλέον υποχρεώνονται να εκτελούν καθήκοντα που δεν περιλαμβάνονται στο εργασιακό τους αντικείμενο και μάλιστα βαθμολογούνται γι’ αυτά. Ταυτόχρονα, σε ένα ρημαγμένο δημόσιο αξιολογούνται για την «αναβάθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος»!

δ)Υπάρχει σύνδεση της αξιολόγησης με το μισθολόγιο και δημιουργία διαφορετικών κατηγοριών αμειβόμενων υπαλλήλων στον ίδιο κλάδο, αφού προβλέπεται ταχύτερη μισθολογική εξέλιξη για τους «άριστους» και αναστολή της μισθολογικής εξέλιξης για όλους όσοι αξιολογηθούν «ανεπαρκείς» ή «ακατάλληλοι».

ε)Οι προαγωγές των εργαζομένων και η εξέλιξή τους εξαρτώνται άμεσα από τις εκθέσεις αξιολογήσεις.Oι χαρακτηρισμοί των βαθμολογημένων υπαλλήλων σε «επαρκείς», «μέτριους», «ανεπαρκείς» και «ακατάλληλους», θα συνοδεύουν το φάκελο κάθε εργαζόμενου. Επιπροσθέτως, όπως περιγράφεται ρητά σε άλλους πρόσφατους νόμους, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανά πάσα στιγμή στον εργασιακό βίο του υπάλληλου κι από οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία. Επίσης όπως αναφέρεται όσοι χαρακτηριστούν δύο συνεχόμενες φορές «ανεπαρκείς» και «ακατάλληλοι», θα δημιουργήσουν μια «δεξαμενή προβληματικών» και δυνητικά «διαθέσιμων» υπαλλήλων, βλέποντας κοντά τους την πόρτα της εξόδου.

στ)Στην Ειδική Επιτροπή Αξιολόγησης (η οποία αποτελείται μόνον από τους Γενικούς Διευθυντές) που εξετάζει τις ενστάσεις των υπαλλήλων, οι αιρετοί εκπρόσωποι των εργαζόμενων συμμετέχουν χωρίς δικαίωμα ψήφου. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι επιτροπές αυτές δεν έχουν συσταθεί ακόμα, ενώ στις αντίστοιχες εγκυκλίους περιγράφονται με τρόπο που δεν αποσαφηνίζει τα όρια μεταξύ αυτών και των Υπηρεσιακών Συμβουλίων. Πρόκειται για… καινοτόμα μορφή «δημοκρατίας»!

ζ)Η κυβέρνηση (με τη Διεύθυνση Παρακολούθησης και Στατιστικής Ανάλυσης των Βαθμολογιών Αξιολόγησης) εξασφαλίζει την εξουσία να παρεμβαίνει στη βαθμολόγηση εφαρμόζοντας το «συντελεστή διόρθωσης». Ουσιαστικά βάζει τα ποσοστά στην αξιολόγηση με «έξυπνο» τρόπο, αφού, για παράδειγμα, μπορεί να μειώσει τον αριθμό αυτών που έχουν αξιολογηθεί ως πολύ επαρκείς ή άριστοι υπάλληλοι.

η)Συγκροτείται η Επιτροπή Ακρόασης (σε σχέση με τη λογοδοσία, τον κοινωνικό έλεγχο κ.λπ.) που θα ασχολείται με τα αιτήματα κοινωνικών φορέων ή μεμονωμένων πολιτών. Είναι ολοφάνερο ότι όποιος ιδιώτης δεν καλύπτεται από την υπηρεσιακή απόφαση ή άποψη, ή θεωρεί ότι δεν ικανοποιούνται τα ατομικά του συμφέροντα θα καταφεύγει στην Επιτροπή στοχοποιώντας τον κάθε υπάλληλο ατομικά, αφού ισχύει η μνημονιακή ρύθμιση που αφήνει τον υπάλληλο εκτεθειμένο και υπόλογο για τις υπηρεσιακές αποφάσεις.

ι)Η «αξιολόγηση» σχετίζεται και με την κινητικότητα, όπως αναφέρεται στο σχετικό νόμο 4440/2016, ο οποίος προβλέπει υποχρεωτική μετακίνηση υπαλλήλων -ακόμη κι εκτός νομού-, αρκεί ο φορέας προέλευσης να έχει κάλυψη στο ελάχιστο 50% των θέσεών του.

Η «αναδιάρθρωση», ή «μεταρρύθμιση» του κράτους, η δημιουργία «ευέλικτου, επιτελικού Δημοσίου» μπορεί να ηχούν ωραία και να παραπέμπουν στην πραγματική ανάγκη για βελτίωση των υπηρεσιών του Δημοσίου προς το κοινωνικό σύνολο, που τις χρειάζεται γιατί υπερφορολογείται και δεν πληρώνεται από τους εργοδότες του, ώστε να καλύπτει έστω και τις στοιχειώδεις ανάγκες του.

Δεν έχει σχέση όμως με την παραπάνω πραγματική ανάγκη αυτό που οργανώνει η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κρύβει πίσω από αυτές τις διατυπώσεις όσα σχεδιάζει και υλοποιεί ταχύτατα, για τη μεγαλύτερη διάλυση του Δημοσίου και το χαρίζει στα αρπακτικά των «αγορών».

Το θεσμικό πλαίσιο κινητικότητας – «αξιολόγησης» υπαλλήλων διασταυρώνεται με το ψηφιακό οργανόγραμμα και τα επιμέρους οργανογράμματα υπουργείων-αυτοδιοίκησης – φορέων, με τη συγχώνευση και κατάργηση ειδικοτήτων και κλάδων και συμπληρώνεται από την ιδιωτικοποίηση μέσω εργολαβιών και από τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, «ωφελούμενων», συμβασιούχων, αναπληρωτών κ.λπ.

Όλη αυτή η νομοθεσία, με την ισχύ και της προηγούμενης μνημονιακής που δεν καταργήθηκε ποτέ, απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις στο Δημόσιο, πλήττει τους μισθούς και τα δικαιώματα, υποβαθμίζοντας και ακριβαίνοντας συγχρόνως τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τα φτωχομεσαία κοινωνικά στρώματα.

Όλα αυτά τα σχέδια πρέπει και μπορούμε να τα ακυρώσουμε οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο Δημόσιο, για να διασώσουμε ό, τι δημόσιο απέμεινε, για να περισωθούν εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις του κόσμου της δουλειάς.

Στο πλαίσιο της απόφασης της ΑΔΕΔΥ για απεργία – αποχή από τις διαδικασίες της «αξιολόγησης», οργανώνουμε τη συλλογική αντίσταση βήμα βήμα, με τα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας και τη στήριξη της ΑΔΕΔΥ, με την αγωνιστική αλληλεγγύη μεταξύ συναδέλφων και συναδελφισσών, ΔΕ διστάζουμε, ΔΕ φοβόμαστε, ΕΝΩΝΟΥΜΕ τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ και προχωράμε.

Αξιοποιούμε τη θετική εμπειρία του αγώνα μας για να μην περάσει η “αξιολόγηση” του κ. Μητσοτάκη που οδηγούσε σε διαθεσιμότητες κι απολύσεις. Ο νόμος εκείνος ακυρώθηκε στην πράξη, γιατί συνάντησε τη δυναμική αντίδραση των εργαζομένων και με τη μαζική ανυπακοή και την άρνηση της συμμετοχής σε όλα τα βήματα της “αξιολόγησης”.

Το ΜΕΤΑ νιώθει δικαιωμένο γι’ αυτή την επιλογή του, που με επιμονή, παρά την άρνηση και τις επιφυλάξεις των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων, συνέβαλε στο να δοθεί ο νικηφόρος αγώνας που αποτελεί αγωνιστική παρακαταθήκη για το μέλλον.

1)Κανένα σωματείο και καμιά ομοσπονδία να μην αποδεχθεί νέα οργανογράμματα και Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ), που θα είναι προσαρμοσμένα στο μνημονιακό κουστούμι.

2) Οργανώνουμε Γενικές Συνελεύσεις και περιοδείες σε κάθε χώρο δουλειάς.

3) Οι εργαζόμενοι παραδίδουμε τα έντυπα αξιολόγησης στα σωματεία και τις ομοσπονδίες μας.

4) Κανένας εργαζόμενος δεν αξιολογεί ούτε τον προϊστάμενό του, ούτε τον υφιστάμενό του.

5) Στις ολομέλειες τμήματος/διεύθυνσης παρεμβαίνουν τα σωματεία/ Ομοσπονδίες/ΑΔΕΔΥ για να εξηγήσουν τι κρύβουν οι νόμοι «αξιολόγησης», κινητικότητας, τα οργανογράμματα κλπ και απέχουμε από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

6) Δεν υπογράφουμε τα έντυπα μετά τη συμβουλευτική συνέντευξη με τον προϊστάμενο, ούτε μετά την ολομέλεια τμήματος/διεύθυνσης.

ΜΑΡΤΗΣ 2017

---

Σύνδεσμοι για να κατεβάσετε την μπροσούρα του ΜΕΤΑ για την «αξιολόγηση»

Του Γιώργου Μουργή

H εφαρμογή της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας επιβεβαίωσε όλους τους φόβους στο να μπει και πολιτικά, με την σφραγίδα των ηγετών εκείνης της Συνόδου πέρσι τέτοιες μέρες, η ταφόπλακα στα ανθρωπινά δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων ταυτόχρονα με τη δημιουργία μιας Ευρώπης-φρούριο. Mια συμφωνία κατάφωρης παραβίασής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Για ποιο λόγο η χώρα μας δέχεται τη μετατροπή των νησιών της σε απέραντα στρατόπεδα κράτησης, παρανόμως, στερώντας από τους ανθρώπους που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια;

Φράχτες, συρματοπλέγματα, ΝΑΤΟ, FRONTEX, συνοριοφύλακες και στο βάθος το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων και κάθε πύλης εισόδου προς τη Γηραιά Ήπειρο μέσα από τις βαλκανικές διόδους.

Η ξενοφοβική, ισλαμοφοβική, ρατσιστική λογική που επικράτησε σε βάρος των προσφύγων με «υπογραφή» του Ελληνικού Κοινοβουλίου, και τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, κατάργησε ουσιαστικά, το άρθρο 14 της «Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» του ΟΗΕ. Διακήρυξη όπου ήδη από το 1948 αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ατόμων να ζητήσουν άσυλο από διώξεις σε άλλες χώρες, και άρθρο στο οποίο στηρίχθηκε η «Σύμβαση για το Καθεστώς των Προσφύγων», γνωστή ως «Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες, ή Σύμβαση της Γενεύης» και καθορίζει τα δικαιώματα κατοχύρωσης του ασύλου. Ταυτόχρονα καθορίζει αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των κρατών που χορηγούν άσυλο. Ας θυμίσουμε σε κάποιους, μάλιστα, ότι με το «Πρωτόκολλο του 1967» αφαιρέθηκαν οι όποιοι γεωγραφικοί ή χρονικοί περιορισμοί έθετε η αρχική Σύμβαση.

Και ενώ όλα αυτά αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο του καθ’ ημάς πολιτισμού, βλέπουμε τον τελευταίο χρόνο το ίδιο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο να αυτοκαταργείται ενώ εκφράζονται ανοιχτά πλέον φόβοι, θέτοντας ισχυρές αντιρρήσεις απέναντι στις αίολες προφάσεις που διατυπώθηκαν ως δήθεν νομικό πλαίσιο για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Την αντίθεση τους με το σχέδιο και την εφαρμογή της συμφωνίας εξακολουθούν να εκφράζουν δημόσια ανθρωπιστικοί φορείς, πολιτικά κόμματα, συλλογικότητες και διεθνείς οργανώσεις. Γενικότερη ανησυχία εκφράζουν πλήθος αριστερές, ριζοσπαστικές, προοδευτικές δυνάμεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες παγκόσμια. Η αναγνώριση, δε, της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» μέσα από την συμφωνία, μόνο οργή προκαλούσε τότε, επιβεβαιώνοντας σήμερα τις καταγγελίες για τις πρακτικές του ερτογανικού καθεστώτος και την χρησιμοποίηση των προσφύγων για τα πολιτικά σχέδια του σε βάρος τους.

Τα επίδικα σημεία της συμφωνίας, πλέον, δεν αφορούν μόνο στην ανακοπή των προσφυγικών ροών κατά την εφαρμογή του σχεδίου όπου γίνεται λόγος για κλειστά κέντρα φύλαξης, κράτησης, διαχωρισμού ανθρώπινων ψυχών σε πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες, αλλά και στον τρόπο επαναπροώθησής τους.

Είναι σκόπιμο να θυμηθούμε σε αυτό το σημείο την ίδια τη Σύμβαση, όπου προβλέπονται τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και η προστασία από την αναγκαστική επιστροφή ή απέλαση. Ουσιαστικά, απαγορεύεται η απέλαση, η βίαιη ή χωρίς θέληση επιστροφή, διατυπώνοντας το αναφαίρετο δικαίωμα του πολιτικού ασύλου, καθιστώντας σαφώς τα δικαιώματα αυτά αναφαίρετο τμήμα του διεθνούς δικαίου.

Η Ευρώπη του «ουμανισμού και του πολιτισμού»…

Ωστόσο, στη συντριπτική τους πλειονότητα τα ευρωπαϊκά κράτη αρνούνται, ελαφρά τη καρδία και με συνοπτικές διαδικασίες, την ολιστική λύση του προβλήματος μέσα από τις διαδικασίες μετεγκατάστασης των προσφύγων στην επικράτειά τους, στη βάση ενός συγκροτημένου και οργανωμένου σχεδίου.

Η Γηραιά Ήπειρος, η Ευρώπη του ουμανισμού και του πολιτισμού, απεμπόλησε η ίδια με τη στάση της τις αρχές από τις οποίες υποτίθεται εμφορείται. Αποδεικνύει στην πράξη ότι όχι μόνο την αποικιοκρατική της πολιτική δεν ξέχασε, άλλα και την πρακτική που εφάρμοζε επί αιώνες στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της σκοτεινής της περιόδου.

Ασκώντας κυβερνητική πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ απεμπόλησε στον μέγιστο βαθμό όλες τις ανθρώπινες αξίες που απορρέουν από τη Σύμβαση της Γενεύης. Επιδεικνύοντας μια εκ των ουκ άνευ αντιφατική πολιτική στο ανθρώπινο δράμα των προσφύγων σε αντίθεση με την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας, η οποία στέκεται πολιτικά και ανθρωπιστικά αλληλέγγυα, έμπρακτα, ηθικά αλλά και υλικά από το υστέρημά της στην εποχή της δικής της ανθρωπιστικής κρίσης, εκχωρώντας την διαχείριση της κρίσης του προσφυγικού στην Υπάτη Αρμοστεία και πλείστες όσες αμαρτωλές ΜΚΟ, προς ίδιον κομματικό όφελος. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συναίνεσαι στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο παράνομο στρατόπεδο κράτησης – συγκέντρωσης, στερώντας από τους πρόσφυγες πολέμου και τους μετανάστες που κατά τα άλλα δικαιούνται προστασίας, την στοιχειώδη ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Καταστώντας, έτσι, κενό γράμμα τις αρχές δικαίου που διέπουν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό όπως και την ίδια τη Σύμβαση της Γενεύης για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, κατά την κρίσιμη ώρα της εφαρμογής της, αποκλείοντας τη λύση των κλειστών συνόρων σε μια Ευρώπη-φρούριο.

Οι νεκροί της Μόριας, οι νεκροί σε όλους τους προσφυγικούς καταυλισμούς (69 καταγεγραμμένοι θάνατοι τον τελευταίο χρόνο), οι απόπειρες αυτοκτονίας (12 καταγεγραμμένοι μόνο στα hpot-spots), όσοι και όσες ξεπαγιάζουν στα κέντρα κράτησης, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης ανήλικων παιδιών, ο υποσιτισμός και οι ανύπαρκτες υποδομές υγιεινής, η ανυπαρξία ιατρικής φροντίδας, αποτελούν την εικόνα μιας αβάσταχτης καθημερινότητας η οποία συνεχίζει να υφίσταται την ώρα που κατασπαταλιούνται προς άγνωστες ή υπόγειες διαδρομές εκατομμύρια ευρωπαϊκών κονδυλίων στο όνομα της δήθεν ανθρωπιστικής βοήθειας.

Ένα κράτος που αρνείται πεισματικά να επιλύσει το πρόβλημα για κάτι λιγότερους από εξήντα χιλιάδες συνανθρώπους μας, αφήνοντας τους να σαπίζουν στη τύχη τους μέσα στις αποθήκες ψυχών που εργολαβικά παραχώρησε, σε ιδιώτες ή στη νέα «ΜΟΜΑ» του στρατόκαυλου Καμμένου, να κατασκευάσουν χωρίς προδιαγραφές για ανθρώπινη φιλοξενία.

Η πολιτική αξία του κινήματος και της Αριστεράς στη πράξη

Όσοι εθελοντικά και αλληλέγγυα ενεργοποιούνται στο κίνημα για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, περιφρουρώντας τον σεβασμό στις αξίες της Αριστεράς για αξιοπρεπή ζωή με κατοχυρωμένα τα δικαιώματα που απορρέουν όχι μόνο από τον νομικό μας πολιτισμό άλλα και από την ίδια τη δύναμη του ριζοσπαστικού προοδευτικού κινήματος γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε στην αφετηρία ενός αδιάκοπου αγώνα.

Οι αρχές που θεμελιώθηκαν μέσα από ανθρωπιστικούς, αντιπολεμικούς αγώνες υπεράσπισης των αδυνάτων, της θρησκευτικής ή πολιτιστικής διαφορετικότητας, ενάντια στον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τη μισαλλοδοξία και τους πολιτικούς αγώνες των κινημάτων, καμία σχέση έχουν με το σχέδιο που επωάζεται από τη φοβική γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά την ανθρωποφαγική εξίσωση ένας πρόσφυγας προχωράει, ένας γυρίζει πίσω. Ένα κέντρο φιλοξενίας, για ένα κέντρο κράτησης. Μία απέλαση, για μία παραμονή.

Να τερματιστούν τα σχέδια των ευρωπαϊκών ηγεσιών στο παιχνίδι καταστρατήγησης των ανθρώπινων άξιων, των συνθηκών της διεθνούς νομιμότητας, και να απομονωθεί κάθε κατασταλτικός μηχανισμός που ενεργοποιείται μέσω στρατιωτικών σχεδίων στο όνομα της δήθεν φύλαξης των κλειστών συνόρων.

Στο όνομα της δήθεν ασφάλειας εξακολουθούν να θυσιάζονται εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές προσφύγων.

Η αδιαπραγμάτευτη πρόταση λύσης του προβλήματος για το τέλος του πόλεμου στη Συρία και τη σταδιακή ειρήνευση στην ευρύτερη περιοχή γύρω της, αποτελεί μονόδρομο απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική μηχανή παραγωγής αθώων θυμάτων πόλεμου.

Οι αρχές στο αξιακό πεδίο αυτής της κρίσης παραμένουν αταλάντευτα μακριά από κάθε προσπάθεια που θα τις υποβιβάζει σε προϊόν πολιτικής ή οικονομικής διαπραγμάτευσης, καθώς γίνεται επιτακτική η ανάγκη ενός ευρύτερα διεθνιστικού μετώπου, μαζί με όλες τις δυνάμεις της αλληλεγγύης και τις συλλογικότητες των κινημάτων της Αριστεράς, αποτρέποντας δυναμικά κάθε σχέδιο που θα αντιτάσσεται στις άξιες για ειρήνη σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Η καθημερινή απάντηση που δίνουν κοινωνία και συλλογικότητες από τον εθελοντισμό και την αλληλέγγυα δράση για την αξιοπρεπή φιλοξενία και παραμονή όλων των προσφύγων σε καταλήψεις, πολιτικά αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και αυτοοργανωμένες δομές από το ίδιο το κίνημα, θωρακίζει τη συνείδηση για έναν κόσμο πολιτικών αξιών, ενάντια σε κάθε τρομοκρατικό κρατικό κατασταλτικό μηχανισμό, για την αδελφοσύνη των λαών, την ήττα της ακροδεξιάς φοβικής ρητορείας και τον εκμαυλισμό του ανθρώπινου ιδεώδους.

Φράχτης δικός μας είναι η αγκαλιά που καλοδέχεται κάθε ανθρώπινη υπόσταση, κάθε φυλής, κάθε χρώματος.

Φράχτης αξιοπρέπειας, ζωής και υπεράσπισης του ανθρώπου και των ελευθεριών του.

Στη διαχωριστική γραμμή που χαράζει η ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική αριστερά και το κίνημα συλλογικά απέναντι σε κάθε ξενοφοβική κραυγή, τα συρματοπλέγματα, οι φράχτες, παραμένουν η ντροπή του δυτικού πολιτισμού, σύνορο κλειστό που περιχαρακώνει τσακίζοντας εντός του κάθε νεοφιλελεύθερη, ακροδεξιά, νεοφασιστική, ρατσιστική εκδοχή.

πηγή: iskra.gr

Ένας άνθρωπος σκοτώθηκε και τουλάχιστον 13 τραυματίστηκαν σε πυροβολισμούς που σημειώθηκαν νωρίτερα σήμερα σε νυκτερινό κέντρο στο Σινσινάτι του Οχάιο, μετέδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο CNN, επικαλούμενο την αστυνομία.

Οι πυροβολισμοί σημειώθηκαν στο Cameo Night Club, ανακοίνωσε η αστυνομία.






ΑΠΕ

Ολόκληρη η Ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ 25/3/2017:
Απόλυτη κατάντια της κυβέρνησης η επίθεση της αστυνομίας στους αντιφασίστες διαδηλωτές στα Χανιά

Η αστυνομία του Τόσκα της κυβέρνησης της «πρώτης και δεύτερης φοράς αριστερά» επιτέθηκε με βάρβαρο τρόπο στην αντιφασιστική διαδήλωση που έγινε το Σάββατο 25/3 το απόγευμα στα Χανιά, με αφορμή τα εγκαίνια των γραφείων της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Όπως ακριβώς και η αστυνομία την περίοδο του Δένδια, έδωσαν πλήρη κάλυψη σε μια χούφτα τραμπούκους νεοναζί να πραγματοποιήσουν τη φιέστα τους.
Η αστυνομία είχε προκλητική παρουσία και έδειξε ιδιαίτερο ζήλο στο έργο της καθώς έκανε χρήση χημικών και δακρυγόνων, προβαίνοντας σε τέσσερις συλλήψεις. Είναι δείγμα της απόλυτης κατάντιας αυτής της κυβέρνησης που για μια ακόμη φορά κάνει πλάτες στους χρυσαυγίτες και επιλέγει να χτυπήσει τους αντιφασίστες.
Οι μηχανισμοί του βαθέως κράτους προσπαθούν να επιβάλλουν ξανά την ύπαρξη της συμμορίας στην πόλη. Ξέρουν ότι εμπόδιο σε αυτό είναι οι χιλιάδες αντιφασίστες, οι εργαζόμενοι, η νεολαία αλλά και η συντριπτική πλειοψηφία της πόλης που τους ανάγκασε να κλείσουν τα γραφεία τους στο κέντρο και να ανοίξουν νέα σε μια απομακρυσμένη συνοικία. Γι’ αυτό υπήρξε τόσο μεγάλη κινητοποίηση της αστυνομίας και γι’ αυτό επιτέθηκε με τέτοιο μένος και «αποφασιστικότητα» στους διαδηλωτές.
Η επιλογή της κυβέρνησης δεν είναι τυχαία. Η ολοκλήρωση της αξιολόγησης και το τέταρτο μνημόνιο που ετοιμάζουν, οι ιδιωτικοποιήσεις, το νέο χτύπημα των μισθών και των συντάξεων, ο νόμος ενάντια στα συνδικάτα που έχουν στα σκαριά, η σκλήρυνση της στάσης απέναντι στους πρόσφυγες, ο εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης – κολαστήρια, η επέκταση της συμφωνίας της ντροπής ανάμεσα σε ΕΕ και Τουρκία σε αντίστοιχη συμφωνία και με τη Λιβύη, η εκπαίδευση του λιβυκού λιμενικού στην απώθηση προσφύγων που γίνεται στη Σούδα, η διάλυση των δομών ασύλου, η διατήρηση του δολοφονικού φράχτη στον Έβρο και της Αμυγδαλέζας θέτουν ξανά τη Χρυσή Αυγή ως αναγκαίο δεκανίκι αυτών των επιλογών και γι’ αυτό απαιτείται η προστασία της από τους μηχανισμούς του κράτους. Για μια ακόμη φορά υπογραμμίζεται ότι μνημόνια και δημοκρατία δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες αντιφασίστες που πήραν μέρος στη συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της ΧΑ και δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι να κλείσουν και αυτά. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι η Χρυσή Αυγή να βρει τη μόνη θέση που αξίζει σε μια εγκληματική οργάνωση, βαθιά στη φυλακή. Η μάχη ενάντια στα μνημόνια, το ρατσισμό, τον πόλεμο έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμά της, τη μάχη ενάντια στο φασισμό. Οι απόγονοι των δοσίλογων, των σουμπεριτών, αυτών που μακέλεψαν ετούτο το νησί στα χρόνια της Κατοχής, των δολοφόνων του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν δεν έχουν καμία θέση στα Χανιά, αντίθετα καλοδεχούμενοι είναι οι πρόσφυγες από τη Μεσόγειο και το Αιγαίο.

Χανιά 25/3

«Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» 

                                                                    (Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)

Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ελαφρώς διαφορετική: Η σημαία της επανάστασης πρωτοσηκώθηκε από το λαογέννητο ηγέτη και δολοφονημένο αργότερα από τους πρόκριτους,Παναγιώτη Καρατζά,στην Πάτρα στις 21 Μάρτη. Όσο για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που όπως επιβεβαιώνουν τα απομνημονεύματά του απλώς… απουσίαζε, θυμήθηκε να «ευλογήσει» τα όπλα μόνο αφότου η Επανάσταση είχε ξεσπάσει και επιβληθεί.

Και τούτο συνέβη γιατί ο λαός (ανάμεσά του και ο λαϊκός κλήρος) δεν άκουσε τις «νουθεσίες» του ραγιαδισμού ούτε τις φοβέρες των φορέων του. Αυτοί, οι δεύτεροι, αντί του «Ελευθερία ή θάνατος» είχαν άλλη αντίληψη:

«Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου», έλεγαν…

***

Ας δούμε τι έλεγαν τα «παιδιά του Ροβεσπιέρου» και γιατί δεν άρεσαν στο αρχοντολόι:

«Σ’ Ανατολή και Δύση και Νότον και Βοριά

για την πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μία καρδιά

στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει

στη δόξαν του πολέμου να τρέξωμεν μαζί

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή,

για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί

πως είμαστ’ αντρειωμένοι παντού να ξακουστεί.

Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί

Αράπηδες και άσπροι με μια κοινή ορμή

για την ελευθερία να ζώσουμε σπαθί

να σφάξουμε τους λύκους που το ζυγόν βαστούν

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά

τους τυραννούν».

Αυτά έγραφε τότε ο Ρήγας Φεραίος.  Έγραφε κι αυτά:

«Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του.

Αν ευρίσκωνται  όμως εις τόπον, όπου είναι περισσότεροι τύραννοι, οι πλέον ανδρείοι πατριώται και φιλελεύθεροι πρέπει να πιάσουν τα περάσματα των δρόμων και τα ύψη των βουνών, εν όσω ν’ ανταμωθούν πολλοί, να πληθύνη ο αριθμός των, και τότε να αρχίσουν την επιδρομήν κατά των τυράννων (…)».

Κι επειδή έγραφε κι έλεγε αυτά, γι’ αυτό και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’ και οι αυλικοί του είχαν αποφανθεί ότι ο Ρήγας ήταν ένας «διεφθαρμένος τη φρένα»…

Όταν, δε, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του δολοφονήθηκαν, οι …άνθρωποι του Θεού και …προστάτες του Γένους, αγαλλίασαν! Όπως έγραφε ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ο Ρήγας και οι σύντροφοί του «εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ’ ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε (…)».

Έχουν κάποιο νόημα όλα αυτά ή μήπως να τα αγνοήσουμε και να το ρίξουμε στο τσάμικο αυτής της περίφημης…«εθνικής ομοψυχίας»και του«όλοι μαζί»που διακινούν αιώνες τώρα οι «από πάνω», οι οποίοι συνήθως απουσιάζουν και από το «όλοι» και από το «μαζί»;

***

Τι ήταν ο Παπαφλέσσας; Ήταν ο φλογερός αγωνιστής που γνωρίζουμε; Για το λαό ναι. Αλλά οι κοτσαμπάσηδες και οι σεβάσμιοι δεσποτάδες που τα είχαν κάνει τάτσι μήτσι κότσι με τους πασάδες είχαν άλλη άποψη.

Για παράδειγμα, και σύμφωνα με τα λόγια του Παλαιών Πατρών Γερμανού όπως καταγράφονται στα απομνημονεύματά του, ο Παπαφλέσσας – αυτός που θα μνημονεύεται στους αιώνες για τη θυσία του στο Μανιάκι – ήταν «… άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους…».

Όταν ο Παπαφλέσσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την Επανάσταση, ο τελευταίος αυτό το «πατριωτικό» του απάντησε: «Είσαι απατεώνας».

Ποιο το συμπέρασμα; Μήπως να αδιαφορήσουμε για την αλήθεια και να συνεχίσουμε το «εθνικό» τσάμικο εκείνων που όποτε ακούνε για «ελευθερία» και «δικαιώματα» βλέπουν«ταραχήν του έθνους»;

***

Τι ήταν το κίνημα του Υψηλάντη και του Σούτσου που ξεδιπλώθηκε τον Μάρτη του ’21 στην Μολδοβλαχία; Τι ήταν αυτή καθ’ αυτή η Επανάσταση του 1821; Αν μιλάμε για το λαό ήταν η λύτρωση. Ήταν το σάλπισμα για την διεκδίκηση της λευτεριάς και του δίκιου.

Για τους προύχοντες, όμως, τι ήταν; Για το «ιερατείο» των «κεφαλών του Έθνους» τι ήταν;
Μας το πληροφορεί το φιρμάνι του αφορισμού (!) της Επανάστασης (ο αφορισμός εκτός από την υπογραφή του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, φέρει την υπογραφή του μητροπολίτη Ιεροσολύμων, καθώς και, μεταξύ άλλων, των μητροπολιτών Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμοτείχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου, Χαλκηδόνος, Τυρνάβου…):

«… αμφότεροι (Υψηλάντης και Σούτσος) αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (…) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (…) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (…)».

Και οι εκπρόσωποι του …Θεού και του Έθνους φτάνουν στο διά ταύτα και «παραγγέλλουν»:

«Διά τούτο (…) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν (…) να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (…) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ’ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων… αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (…)».

Ωραίο δεν είναι το τσάμικο της… «εθνικής ομοψυχίας»;

***

Αυτά, λοιπόν, με τους «μέσα». Αλλά υπήρχαν και οι «φίλοι» μας οι «απ’ έξω». Ας πάμε να δούμε τι συνέβη και με τους «έξω». Ο λόγος στον Στρατηγό, τον Μακρυγιάννη:

«Και παραδοθήκαμεν εις την τιμή εσάς των ομοθρήσκων μας Ρούσσων και Άγγλων και Γάλλων να μας σώσετε – κ’ εσείς οι φιλάνθρωποι της πρώτες χρονιές πιάνατε ένα αθώον παιδί, ένα αρφανό, οπού γύρευε η τυραγνία να του πάρη την ζωή του και την τιμή του και θρησκεία του και με την βοήθεια του Θεού εσώθη· και οι τρεις εσείς το κιντυνεύετε να το πάτε πάλε εις την δικαιοσύνη του τύραγνου·(…)  Τι φαντάζεστε, ότι μας βοηθήσετε, ή μας μολύνετε και μας αφανίσετε;  Ξίκι να γίνεταν από ‘μας ήταν καλύτερα και το καλό σας και το κακό σας! Ευγνωμονούμεν οι Ελληνες γενικώς τους φιλανθρώπους υποκόγους σας, έχομεν χάριτες εις αυτούς τους ευεργέτες μας –καμμιά χάρη ‘σ εσάς της ανεμοδούρες, της διαφταρμένες μηχανές δεν έχομεν!
Οι τίμιοι άνθρωποι να μην σας ακούσουνε! Ούτε το καλό σας θέλουν να τους κάμετε. Ας σας ευγνωμονήσουνε εκείνοι οπού τους δώσετε τα δάνεια και τα ‘φκειασαν λούσια και πολυτέλειες κι’ άλλα τοιούτα. Εκεινών εκάμετε καλό με τα δάνειά σας, του Αρμασπέρη, του Κωλέτη, του Μαυροκορδάτου, του Μεταξά και συντροφιές τους (…) δεν θέλω σας ξέρη, ούτε να σας ακούσω! Από αυτά όλα η πατρίδα κλονίζεται, από της οδηγίες της πατρικές των Πρέσβεων και δικώ μας ξενολάτρων».

Αυτά συνέβαιναν, γράφονταν και λέγονταν δυο αιώνες προ ΝΑΤΟ και προ ΕΕ. Και μάλλον δεν χρειάζεται κάποιο πιο επίκαιρο σχόλιο.

***

Τα συμπεράσματα– τα δικά μας τουλάχιστον – από όλα αυτά παραμένουν αναλλοίωτα:

Πρώτο: Τιμή και δόξα στην Επανάσταση του ’21. Τιμή και δόξα στους επαναστάτες, σε εκείνους που ανάμεσά τους δεν υπήρξε «κανένας φρόνιμος», όπως το λέει ο Κολοκοτρώνης.

Δεύτερο: Τιμή και δόξα στην «επαναστάτισσα Ελλάδα» που ύμνησε ο Πούσκιν και λάτρεψε ο Μπάιρον, τιμή και δόξα στον επαναστατημένο λαό που δεν αρνήθηκε το ευκταίο στο όνομα του «εφικτού», τιμή και δόξα στους «Καραισκάκηδες» που δεν διαπραγματεύτηκαν τον ξεσηκωμό τους με τον Μέτερνιχ.

Τρίτο: «Όσοι το χάλκεον χέρι του φόβου βαρύ αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχουσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία» (Αντρέας Κάλβος).
Η’ όπως το έλεγε 120 χρόνια μετά την Επανάσταση του ’21 ο ύμνος του ΕΛΑΣ: «Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός».

Τέταρτο: Ο λαός. Ο μόνος που μπορεί να βάζει τέλος στις τυραννίες. Που ακόμα κι όταν «χάνονται» οι Επαναστάσεις του, δεν έχει άλλο δρόμο από εκείνον που γράφει: «Πέθανε η Επανάσταση. Ζήτω η Επανάσταση»!






Πηγή: enikos.gr (25/3/2016) – To κείμενο δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «1821: «Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι, πάντα είν’ ο ίδιος ο λαός»».

Κυριακή 26 του Μάρτη 2017 στις 12 μετά το μεσημέρι ,"οι Αναστοχασμοί" στο καθιερωμένο ραντεβού τους μαζί σας μέσα από την φιλόξενη συχνότητα της ERTOPEN στους 106,7 MHZ στα FM και διαδικτυακά σε όλη την Χώρα και στον απανταχού Ελληνισμό,

Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο είναι συνέχεια ενός σχεδίου η "τυφλό" χτύπημα φανατικού Μουσουλμάνου ;

"Αξιολόγηση" .....μια θεατρική παράσταση με πολλά μέρη και τραγικό τέλος για τους Νεοέλληνες

Αυτά και άλλα με σκέψη , λόγο και μουσική ....................

ΕΣΕΙΣ και εγώ ,μια συντροφιά ,διαμορφώνουμε άποψη και συνείδηση μιας εφιαλτικής πραγματικότητας που ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ μπορούμε να την αλλάξουμε

Κυριακή 26 Μαρτη 2017 στις 12 με 2 μετά το μεσημέρι στην ERTOPEN στους 106,7 Mhz στα FΜ και διαδικτυακά στο www.ertopen.com/radio

.......θα είμαι εκεί ..........φιλοξενούμενος του εαυτού μου .......σας περιμένω !!!


Για τη συμμετοχή σας ! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002910 ή στέλνοντας μήνυμα SMS στην ERTopen γράφοντας: 
1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Μια ώρα ώρα λιγότερου... ύπνου από αύριο Κυριακή 26 Μαρτίου 2017, καθώς τίθεται σε ισχύ η θερινή ώρα.


Συγκεκριμένα, στις 3 τα ξημερώματα τα ρολόγια θα πρέπει να γυρίσουν μια ώρα μπροστά και να δείξουν 4, καθώς η ώρα αλλάζει πάντα την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου (μία ώρα μπροστά) και την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου (μία ώρα πίσω), έτσι η επιστροφή στη χειμερινή ώρα θα γίνει και πάλι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.

Η αλλαγή αυτή γενικά είναι κατά μία ώρα μπροστά από την ηλιακή ώρα.
Βασίζεται σε ένα σύστημα που σκοπό έχει την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.

Η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin) σε ένα γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα. Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα!

Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον Γουίλιαμ Γουίλετ (William Willett) στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση. Αν και πραγματοποιήθηκε τελικά η ιδέα του, τελικά δεν κατάφερε να την δει να πραγματοποιείται, γιατί πέθανε το 1915.

Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας τη θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.

Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά.